Covid-19: It is a long haul for India Inc

Business Line Editorial
Nassim Nicholas Taleb gets irritated when people call coronavirus a ‘Black Swan’ event. The celebrated author who coined the term for describing events ‘that lie outside the realm of regular expectations’ but have ‘extreme impact’ in his 2007 book of the same name would rather prefer to call it a ‘White Swan’ event.

After all, people like Bill Gates had clearly warned of an impending pandemic. Whatever its classification, Covid-19 has caught companies across the world by complete surprise.

The resultant shock has upended established business models of many and laid to waste carefully crafted business plans of almost all of them.

After all, it took the virus just three months to infect over 2.6 million people across the world and kill as many as 1.80 lakh and, in the process, locking down half the global population.

The economic impact of the virus, still unravelling, is something the world has not seen before.

Under the circumstances, the question uppermost in the minds of entrepreneurs is ‘how bad will they be hit before normalcy is restored?’ While it is too early to provide a definitive answer, one thing is certain — they have to prepare for the long haul.

This crisis will be far worse than the 2007-08 financial crisis. When the global financial meltdown happened then, India was in the midst of a strong demand growth. Companies were in a better position to handle the shock supported by a banking system that was reasonably healthy. Also, the crisis lasted just six months.

Coronavirus, on the other hand, manifested at the most inappropriate time for India Inc.

Companies were already struggling in the wake of a slowdown in demand which has hurt their margins and stretched their balance-sheets.

In addition, the country’s banking system is in a crisis and government’s fiscal space to revive the economy is limited. What is worse, the effect of the virus could play out for a much longer time as the vaccine is not expected before 12 months.

Severe test ahead
While the impact is expected to vary for different sectors, what is clear is that weaker players will die and even the fittest of them all will be put through severe test. Collapse in demand, supply-side shocks, higher costs, people- and trade-related issues will challenge them.

Demand: The IMF has estimated the Covid-hit global economy to shrink by 3 per cent in 2021. In fact, advanced economies will de-grow by as much as 6 per cent. The WTO has projected that global trade will drop by a third this year. All this will badly hurt India’s export demand. In fact, the top 10 countries affected by Covid-19 accounts for 45 per cent of India’s exports. Both product and services exports are set to see a double-digit fall.

Domestic demand which has often come to the rescue is likely to remain muted this time around. Consumer confidence is set fall from already low levels as people hit by job loss and pay cuts tighten their purse strings and spend only on essentials.

Discretionary spending will certainly take a back seat. Government spending will also be low.

Most State governments have seen sharp fall in revenues (GST and their own taxes from sale of fuel and alcohol).

On top of that they are borrowing way beyond their means to fight the virus and will have no option but to cut back on productive expenditure.

Supply-side shock: Companies will face significant challenges in re-starting their operations as Covid-related restrictions are expected to continue for some time. Their capacity utilisation will be low due to social-distancing norms and restriction on number of workers they can employ at a given time. Bigger players will also face challenges from their supply chain who are typically smaller players.

These players will need additional working capital to even start their operations. Banks don’t offer these without additional collaterals which these entrepreneurs lack. Those depending on imported inputs will face delays and many, who employ migrant labour, will experience shortage of hands. Logistical issues will remain as truck fleet operators are struggling to find drivers.

Cost impact: With zero sales for 40-odd days and significant carrying stock, most companies will see their interest costs rise.

This, despite, fall in interest rates (provided banks pass on the lower rates to them). Even as commodity and fuel prices have come down, the benefit that will accrue to the industry will be marginal as their prices are typically linked to international rates.

Also, the rupee has weakened quite sharply and transportation costs have risen. That apart, low capacity utilisation means their fixed costs margin will be hit. In all, they will have to contend with higher costs.

Looking ahead
Considering the above factors, the next one year could well be hard for India Inc. The first quarter is expected to be almost a washout. Companies expect to ramp up production (demand supporting and Covid permitting) in the second and third quarters, but that will depend entirely on three factors:

Second wave: As the lockdown is eased, risk of a second wave increases. South Korea, China and Singapore are already battling such a scenario. If India sees a sharp increase in cases post-lockdown, restrictions will be have to be reintroduced. That will be a setback.

Strong government stimulus: As things stand today, all the four engines of economic growth — exports, private investments, consumption, government spending — are badly hit.

The economy will easily slip into a recession without a large stimulus to kick-start it. So far, only a welfare package amounting to just one per cent of GDP has been announced. A lot more is needed.

Bank support: A revival will not be possible unless banks give up their reticence to lend. No economy can do well if bank credit grows at less than its nominal rate of growth.

In spite of various measures by the RBI, if banks do not rise to the occasion, it will be driving the last nail into the coffins of a lot of companies — small, medium and large.

Through the 3D glass: India in the global economy

Chetan Ahya 
The global economy has been stuck in a low growth environment since 2012, largely as a result of the 3D challenge: Debt, Demographics and Disinflation.
Indeed, while the developed market (DM) economies have been grappling with these issues for some time, a number of emerging market (EM) economies have also joined the 3D club.

Specifically within Asia, except for Japan (which accounts for 68% of EM), of the 10 top economies in the region, seven have debt-to-GDP close to 200% or above; six are facing a rising age dependency ratio (ageing population is growing faster than workingage population) and eight have GDP deflator growth below 2%.

These challenges have led to a slowdown in global growth. We estimate that the global economy will grow by 3% this year, which will mark the fifth consecutive year that global growth will be below the 30-year average of 3.6%. Moreover, a large number of EM economies are facing both the cyclical challenge of wide output gaps and the structural challenge of decelerating potential growth at the same time.

Against this backdrop, India stands out as one of the few large economies that does not face these issues. However, strong structural fundamentals are clearly necessary but not sufficient in ensuring strong growth outcomes.

The deep cyclical slowdown that occurred from 2011to early 2014 was due to a systematic distortion of the productivity dynamic arising from poor policy choices in the post-credit crisis environment.

We attribute it to the four key macro policies: high revenue deficit, high rural wage growth with labour market policy intervention, persistent negative real interest rates and breakdown in investment approval process post emergence of corruption scandals.

Over the last three years, there has been a concerted policy effort to reverse the productivity distortion and the results have been reflected in macro stability indicators such as inflation, current account and financial stability returning to within the comfort zone.

This marks the first stage of recovery from a typical EM down cycle — where improvements in macro stability reduce the macro risk premium. Despite these improvements, the transition to Stage 2 — a path of growth recovery — has taken longer than expected, as the continued weakness in the global economy weighed on exports and manufacturing business sentiment, while the recovery in the domestic market proceeded at a very gradual pace from the deep cyclical slowdown of the preceding years.

The initial pick-up in growth was driven by public capex as the government increased capex spending largely through off-budget sources.

The government also took measures to improve the investment climate through streamlining of approval processes and creating an overall conducive, business-friendly environment. This led to a significant acceleration in foreign investment flows with FDI flows rising to an all-time high.

Over the last three months, the recovery has encouragingly broadened out to private consumption, particularly discretionary spending after a prolonged period of weakness.

Incoming data on retail loans, auto sales and gasoline consumption are pointing to apick-up in consumption growth. A sustained pick-up in discretionary spending to sustain the next stage of the growth recovery is expected. An improvement in purchasing power with sustained deceleration in inflation, lower cost of borrowing, higher wage payouts for government employees and pick-up in job creation will be supportive of consumption.

Rural demand, too, could provide an additional fillip given the expectations of a normal monsoon season this year, following two consecutive years of below-normal rainfall.

Exports and private capex, particularly in the manufacturing sector, however, are likely to remain relatively weak in this recovery. This is due to the headwinds from sluggish global and the huge excess capacity challenges, particularly in China.

In this cycle, minimal risks of overheating are expected and this should be a longer duration expansion cycle with GDP growth expected to accelerate and inflation expected to remain at or below 5% over the next two years given the prudent policy approach of the government and central bank.

To be sure, while there are good reasons to feel confident about the growth recovery, policymakers will still need to pursue important policy reforms related to taxation, land, labour and public finances: implementation of the Goods and Services Tax Bill, measures to enhance flexibility in land laws and labour laws, steps to reduce revenue deficit and public debt. These medium-term policy reforms will be necessary for India to fully capitalise on its structural positives in this 3D world.

(The writer is global co-head of economics, Morgan Stanley)

ഗ്രീസ് ഇനിയെങ്ങോട്ട്?

ഡോ. ടി.എം. തോമസ് ഐസക്‌ 
ഗ്രീസ് റഫറണ്ടം കഴിഞ്ഞു. യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയനും ഐ.എം.എഫും യൂറോപ്യന്‍ കേന്ദ്രബാങ്കുമുള്‍പ്പെടുന്ന മൂവര്‍സംഘം (ട്രോയിക്ക) അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കാന്‍ശ്രമിച്ച ചെലവുചുരുക്കല്‍ പരിപാടി അറുപത്തൊന്നു ശതമാനം ഗ്രീക്ക് പൗരന്മാരും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. ട്രോയിക്കയുടെ ചെലവുചുരുക്കല്‍ പരിപാടി തുടങ്ങിയിട്ട് എട്ടുവര്‍ഷമായി. ഈ കാലയളവില്‍ 2.5 ലക്ഷം ഉദ്യോഗസ്ഥരെ പിരിച്ചുവിട്ടു. പെന്‍ഷനും ക്ഷേമപദ്ധതികളും വെട്ടിച്ചുരുക്കി. ഇതിന്റെഫലമായി കമ്മി ബജറ്റ് മിച്ചബജറ്റായിമാറി. പക്ഷേ, രാജ്യം തകര്‍ന്നു. സാമ്പത്തിക മുരടിപ്പിന്റെ കാലത്താണ് ചെലവുചുരുക്കല്‍ നടപ്പാക്കിയിരുന്നത് എന്നോര്‍ക്കണം. ഏതു സാമ്പത്തികശാസ്ത്ര വിദ്യാര്‍ഥിക്കും അറിയാവുന്നതുപോലെ വേണ്ടത്ര ഡിമാന്റില്ലാത്തതിനാല്‍ ചരക്കുകള്‍ കെട്ടിക്കിടക്കുന്നതുമൂലമാണ് ഉത്പാദനം മുരടിക്കുന്നതും മാന്ദ്യമുണ്ടാകുന്നതും. സര്‍ക്കാര്‍ച്ചെലവ് ദേശീയവരുമാനത്തിന്റെ ഏതാണ്ട് മൂന്നിലൊന്നുവരും. അതിലുണ്ടായ ഇടിവ് ഡിമാന്റിനെ പിന്നെയും പ്രതികൂലമായി ബാധിച്ചു. സര്‍ക്കാര്‍ ചെലവുചുരുക്കിയപ്പോള്‍ ജനങ്ങളുടെ വരുമാനം കുറഞ്ഞു, അവരുടെ വാങ്ങല്‍കഴിവ് പിന്നെയും ഇടിഞ്ഞു. ഇതിന്റെ ഫലമായി ഗ്രീസിലെ ദേശീയവരുമാനം 200714 കാലത്ത് 26 ശതമാനം കുറഞ്ഞു. തൊഴിലില്ലായ്മയും പെരുകി. ഗ്രീസിലെ തൊഴിലില്ലായ്മ 25.6 ശതമാനമായി ഉയര്‍ന്നു. യുവാക്കളില്‍ അമ്പതുശതമാനം പേര്‍ക്ക് പണിയില്ല.

ആകെ ഗുണംകിട്ടിയത് ഗ്രീസിന് വായ്പനല്‍കിയ ബാങ്കുകള്‍ക്കു മാത്രമാണ്.ചെലവുചുരുക്കല്‍ നിബന്ധനകള്‍ നടപ്പാക്കിയപ്പോള്‍ ഗ്രീസിന് പുതിയ വായ്പകള്‍ അനുവദിക്കാന്‍ട്രോയിക്ക തയ്യാറായി. പക്ഷേ, ഈ പണം മുഴുവന്‍ പഴയ കടങ്ങളുടെ മുതലും പലിശയും തിരിച്ചടയ്ക്കുന്നതിന്  ഉപയോഗിക്കേണ്ടിവന്നു. അതുകഴിഞ്ഞ നാട്ടിലെ വികസന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്ക് ബാക്കിയൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. സമ്പദ്ഘടന ശോഷിച്ചപ്പോള്‍ ദേശീയവരുമാന/കടബാധ്യത തോത് ഉയര്‍ന്നു. കടബാധ്യത 177 ശതമാനമായി. ഇതുപോലെ എത്രവര്‍ഷം ചെലവുചുരുക്കല്‍ പരിപാടി നടപ്പാക്കിയാലും ഗ്രീസ് രക്ഷപ്പെടില്ല എന്ന പ്രധാനമന്ത്രി അലക്‌സിസ് സിപ്രാസിന്റെ വാദം ജനങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ചു. ഇനിയെന്താണ് സംഭവിക്കാന്‍ പോകുന്നത്? ഗ്രീസ് യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയന് പുറത്തുപോകേണ്ടിവരുമെന്ന് കരുതുന്നവര്‍ ഏറെയുണ്ട്. റഫറണ്ടം പ്രതികൂലമായാല്‍ ഇത് അനിവാര്യമാകും എന്നാണ് ട്രോയിക്കയും ഇവരുമായി സന്ധിചെയ്യണമെന്ന് പറയുന്ന ഗ്രീസിലെ രാഷ്ട്രീയക്കാരും വാദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്.

പൗരാണിക കാലംമുതല്‍ ഗ്രീസിന്റെ നാണയമായിരുന്നു ഡ്രാക്മ. പതിനഞ്ചുവര്‍ഷംമുമ്പ് യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയനില്‍ അംഗമായപ്പോള്‍ ഇതുപേക്ഷിച്ച് എല്ലാ അംഗരാജ്യങ്ങളെയുംപോലെ യൂറോ നാണയമായി അംഗീകരിച്ചു. ഇപ്പോള്‍ എല്ലാ ഗ്രീക്കുകാരുടെയും ബാങ്കുകളിലെ സമ്പാദ്യം യൂറോയിലാണ്. മാത്രമല്ല, ഡ്രാക്മ ഗ്രീസിനുപുറത്ത് ആരും സ്വീകരിക്കുകയുമില്ല. അതുകൊണ്ട് യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയനില്‍നിന്ന് പുറത്തുപോകുന്നു എന്ന സ്ഥിതിവന്നാല്‍ എല്ലാ നിക്ഷേപകരും കൂട്ടത്തോടെ ബാങ്കിലേക്കോടും. അവര്‍ക്കെല്ലാം യൂറോയില്‍ സമ്പാദ്യം തിരിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ ബാങ്കുകളുടെ കൈയില്‍ യൂറോ ഉണ്ടാവില്ല. ബാങ്കുകളൊക്കെ പൂട്ടേണ്ടിവരും. സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ പൂര്‍ണസ്തംഭനത്തിലാകും.

മേല്‍പ്പറഞ്ഞ സ്ഥിതിവിശേഷത്തെ ഗ്രീക്ക് പ്രധാനമന്ത്രിപോലും തള്ളിക്കളയുന്നില്ല. ചെലവുചുരുക്കല്‍ പാക്കേജിനെതിരായി വോട്ടുചെയ്ത് ട്രോയിക്കയോട് വിലപേശാനുള്ള ഗ്രീക്ക് ഭരണകൂടത്തിന്റെ ശേഷി ശക്തിപ്പെടുത്തണമെന്നായിരുന്നു ജനങ്ങളോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭ്യര്‍ഥന. എന്നുവെച്ചാല്‍ യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയനില്‍ തുടരണമെന്നാണ് സിപ്രാസിന്റെപോലും ഇന്നത്തെ നിലപാട്. അല്ലാത്തപക്ഷം, കളി കൈവിട്ടുപോകുമെന്ന് അദ്ദേഹം ഭയപ്പെടുന്നു. ഒരുപക്ഷേ, ഇതുകൊണ്ടാവാം കൂടുതല്‍ തീവ്രനിലപാട് സ്വീകരിക്കുന്ന ധനമന്ത്രി രാജിവെച്ചത്.

പക്ഷേ, ഗ്രീക്ക് ജനവിധി യൂറോപ്പിലെ പൊതുജനാഭിപ്രായത്തെയും സ്വാധീനിച്ചുതുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ഒന്നാം ലോകയുദ്ധം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ 'സമാധാനത്തിന്റെ സാമ്പത്തികപ്രത്യാഘാതങ്ങള്‍' എന്നപേരില്‍ കെയിന്‍സ് ഒരു ഗ്രന്ഥമെഴുതി. യുദ്ധത്തിന് കാരണക്കാരായ ജര്‍മനിയുടെ കൈയില്‍നിന്ന് നാശനഷ്ടങ്ങളുടെ പൂര്‍ണനഷ്ടപരിഹാരം ഈടാക്കണമെന്ന വാശിയിലായിരുന്നു ബ്രിട്ടനും ഫ്രാന്‍സുമടക്കമുള്ള സഖ്യകക്ഷികള്‍. പക്ഷേ, ഇത്തരത്തില്‍ ഒരു സമീപനം ജര്‍മനിയില്‍ അതിരൂക്ഷമായ സാമ്പത്തികപ്രതിസന്ധിയുണ്ടാക്കുമെന്നും യൂറോപ്യന്‍ സമാധാനത്തെ തുരങ്കംവെക്കുമെന്നും കെയിന്‍സ് മുന്നറിയിപ്പുനല്‍കി. പക്ഷേ, സഖ്യകക്ഷികള്‍ ചെവിക്കൊണ്ടില്ല. ഇതിന്റെഫലം ലോകം അ നുഭവിച്ചു. സഖ്യകക്ഷികള്‍ക്ക് നഷ്ടപരിഹാരം കൊടുക്കാന്‍ ആവശ്യമായ പണം ജര്‍മനിയുടെ പക്കലുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഫാക്ടറികള്‍വരെ പൊളിച്ചെടുത്ത് ജര്‍മനിക്ക് പുറത്തേക്കുകൊണ്ടുപോയി. ആഗോള സാമ്പത്തികമാന്ദ്യം ആരംഭിച്ചതോടെ ജര്‍മനിയുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ തകര്‍ന്നു. ഇതില്‍നിന്നാണ് ഹിറ്റ്‌ലറും നാസിസവും രൂപംകൊണ്ടത്. അങ്ങനെ യൂറോപ്പ് രണ്ടാമതൊരു ലോകയുദ്ധത്തിന് ഇരയായി.

ഇത്തവണ സഖ്യശക്തികള്‍ ജര്‍മനിയില്‍നിന്ന് നഷ്ടപരിഹാരവും കടബാധ്യതയും ഈടാക്കാന്‍ ഒരുമ്പെട്ടില്ല എന്നുമാത്രമല്ല അവയൊക്കെ എഴുതിത്തള്ളുകയും ചെയ്തു. ജര്‍മനിയുടെ പുനര്‍നിര്‍മാണത്തിന് വലിയതോതില്‍ സഹായം നല്‍കി. ഏതാനും വര്‍ഷംകൊണ്ട് ജര്‍മനി ലോകസാമ്പത്തികശക്തിയായി വീണ്ടും ഉയര്‍ന്നു. ഈ ജര്‍മനിയാണ് ഇപ്പോള്‍ ഷൈലോക്കിനെപ്പോലെ ഗ്രീസില്‍നിന്ന് തങ്ങളുടെ ഒരു റാത്തല്‍ ഇറച്ചി ഈടാക്കാനിറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. ചരിത്രം എത്രപെട്ടെന്നാണ് വിസ്മൃതിയിലാകുന്നത്. ഇത് യാദൃച്ഛികമല്ല. ഇന്ന് ലോകത്ത് ആധിപത്യം പുലര്‍ത്തുന്ന നിയോലിബറല്‍ ചിന്താഗതിയുടെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രയോക്താവാണ് ജര്‍മന്‍ ചാന്‍സലര്‍ ആന്‍ഗെലാ മെര്‍ക്കല്‍. നിയോ ലിബറലിസത്തെ എതിര്‍ക്കുന്ന ഒരു രാഷ്ട്രീയമുന്നണിക്ക് ഗ്രീസിനെ പ്രതിസന്ധിയില്‍നിന്ന് കരകയറ്റാന്‍കഴിഞ്ഞാല്‍ അത് വലിയ തിരിച്ചടിയാകും. ഗ്രീസിനെപ്പോലെ സ്‌പെയിനും പോര്‍ച്ചുഗലും അയര്‍ലന്‍ഡുമെല്ലാം ഇതുപോലെ വിലപേശാന്‍ തുടങ്ങിയാലോ എന്നും അവര്‍ക്ക് ഭയമുണ്ട്. ഗ്രീസിനോടുള്ള നിലപാടിന് അടിസ്ഥാനം സാമ്പത്തിക യുക്തിയെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ രാഷ്ട്രീയമാണ്.

ഇനി ട്രോയിക്ക ഒരു വിട്ടുവീഴ്ചയ്ക്കും തയ്യാറല്ലെങ്കില്‍ യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയന്‍ വിടുകയല്ലാതെ സിപ്രാസിന് മറ്റുമാര്‍ഗമില്ല. വരുന്ന അഞ്ചാറുമാസക്കാലം വലിയ സാമ്പത്തിക ഭൂകമ്പമാകും ഇത്. പക്ഷേ, അതുകഴിഞ്ഞാല്‍ ഗ്രീസിന് സ്വന്തം കാലില്‍ മുന്നേറാന്‍പറ്റും. ഇതിന്റെ സാമ്പത്തികശാസ്ത്രമെന്താണ്?

യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയന്‍ നിലവിലില്ല, പഴയ യൂറോപ്പാണെന്നിരിക്കട്ടെ. അപ്പോള്‍ ജര്‍മനിയില്‍ മാര്‍ക്കും ഗ്രീസില്‍ ഡ്രാക്മയും ആയിരിക്കും നാണയങ്ങള്‍. ജര്‍മനിയില്‍ വലിയ സാമ്പത്തിക അഭിവൃദ്ധിയും ഗ്രീസില്‍ സാമ്പത്തികമാന്ദ്യവും ആണെന്നും കരുതുക. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ ഡ്രാക്മയുടെ വിനിമയമൂല്യം ഇടിയും. നേരെമറിച്ച് സാമ്പത്തിക അഭിവൃദ്ധിയിലുള്ള ജര്‍മനിയില്‍ മാര്‍ക്കിന്റെ മൂല്യം ഉയരും. ഏതുനാണയത്തിന്റെ മൂല്യമാണോ ഇടിയുന്നത് അവരുടെ കയറ്റുമതി കൂടും, വിനിമയമൂല്യം ഉയരുന്ന നാണയത്തിന്റെ കയറ്റുമതി കുറയുകയും ചെയ്യും. ഇതിനുപുറമേ ഗ്രീസിലെ പലിശനിരക്ക് താഴും, ജര്‍മനിയിലേത് ഉയരും.

ഇങ്ങനെ രണ്ടുരാജ്യങ്ങളും ഒരു സന്തുലനാവസ്ഥയിലേക്ക് നീങ്ങും. അങ്ങനെ പതുക്കെപ്പതുക്കെ ഗ്രീസ് പ്രതിസന്ധിയില്‍നിന്ന് കരകയറും. എന്നാല്‍, ഈ സാമ്പത്തികപ്രവണതകള്‍ ഇന്നത്തെ യൂറോപ്പില്‍ നടക്കുകയില്ല. കാരണം, പ്രതിസന്ധിയിലിരിക്കുന്ന ഗ്രീസിലും അഭിവൃദ്ധിയിലിരിക്കുന്ന ജര്‍മനിയിലും ഒരേ നാണയമാണ്. സാമ്പത്തിക അഭിവൃദ്ധിക്കുവേണ്ടി സ്വതന്ത്രമായൊരു നാണയനയം ഗ്രീസിന് സ്വീകരിക്കാന്‍ പറ്റില്ല.

യഥാര്‍ഥത്തില്‍ ഇന്ന് ജര്‍മനി പിന്തുടരുന്ന പണനയത്തിന് കടകവിരുദ്ധമായ പണനയമാണ് ഗ്രീസില്‍ സ്വീകരിക്കേണ്ടത്. എന്നാല്‍, യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയന് മുഴുവന്‍ ഒരേ നാണയവ്യവസ്ഥയായതുകൊണ്ട് ഏകീകൃതമായ നയമേ പറ്റൂ. ഗ്രീസുപോലെ പിന്നാക്കംനില്‍ക്കുന്ന രാജ്യങ്ങള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും പരിഗണനനല്‍കാന്‍ ജര്‍മനിയും മറ്റും തയ്യാറുമല്ല. അതുകൊണ്ടാണ്.

ഗ്രീസ് യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയന്‍ വിടുന്നതായിരിക്കും നല്ലതെന്ന് ചില വിദഗ്ധര്‍ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നത്. ഇതിന് ഉദാഹരണമായി പലരും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുക, അര്‍ജന്റീനയെയാണ്. അര്‍ജന്റീനയുടെ നാണയമായ പെസോ ഡോളറുമായി പൂര്‍ണമായി ബന്ധിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അര്‍ജന്റീന സാമ്പത്തികപ്രതിസന്ധിയിലായി. വിദേശവായ്പ തിരിച്ചടയ്ക്കാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയില്‍ 2002ല്‍ അര്‍ജന്റീന തിരിച്ചടവിന് മൊറട്ടോറിയം പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ട് ലോകത്തെ ഞെട്ടിച്ചു. ആറേഴുമാസക്കാലം അതിഗുരുതരമായ പ്രതിസന്ധിയിലായിരുന്നു. എന്നാല്‍, ഇന്ന് അര്‍ജന്റീന ലാറ്റിനമേരിക്കയിലെ ഏറ്റവും സാമ്പത്തികസ്ഥിരതയുള്ള രാജ്യമാണ്.

എങ്കിലും സിപ്രാസി അറ്റകൈയായേ യൂറോപ്യന്‍ യൂണിയന്‍ വിടൂ. ജനവിധിയുടെ പിന്തുണയോടെ ശക്തമായി വിലപേശാനായിരിക്കും ശ്രമം. എന്താണ് ഗ്രീസിന് സ്വീകരിക്കാവുന്ന നിലപാട്? വായ്പകളുടെ കാലാവധി നീട്ടിവാങ്ങാന്‍ ശ്രമിക്കുക. പുതിയ വായ്പകള്‍, പഴയ വായ്പകള്‍ തിരിച്ചടയ്ക്കുന്നതിനുപകരം രാജ്യത്തെ നിക്ഷേപമാക്കിമാറ്റാം. ഇന്നത്തെ മാന്ദ്യത്തില്‍നിന്ന് കരകയറാം. ട്രായിക്കയ്ക്കും നഷ്ടമൊന്നുമില്ല. സ്വകാര്യസ്ഥാപനങ്ങളല്ലല്ലോ ഗ്രീസിന് വായ്പനല്‍കിയിട്ടുള്ളത്. യൂറോപ്യന്‍ കേന്ദ്രബാങ്കും ഐ.എം.എഫും മറ്റുമാണ്. അവര്‍ക്ക് കടം തിരിച്ചടവ് രണ്ടോ മൂന്നോ വര്‍ഷം വൈകിയതുകൊണ്ട് ഒരു പ്രതിസന്ധിയും ഉണ്ടാകാന്‍ പോകുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും ഒത്തുതീര്‍പ്പ് പ്രയാസമാണ്. കാരണം നേരത്തേ പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു. സാമ്പത്തികമല്ല, രാഷ്ട്രീയമാണ്.

നിയോ ലിബറല്‍ നയങ്ങളെ യൂറോപ്പിലെ ഒരു രാഷ്ട്രം വെല്ലുവിളിക്കുകയാണ്. ഇതിനുവഴങ്ങിയാല്‍ സ്‌പെയിനില്‍ നടക്കാന്‍പോകുന്ന തിരഞ്ഞെടുപ്പില്‍ ഇടതുപക്ഷവിജയം ഉറപ്പാണ്. സ്‌പെയിനും ഗ്രീസും മാറിയാല്‍ പിന്നെ പോര്‍ച്ചുഗലും അക്കൂട്ടത്തില്‍ച്ചേരും. ഇത് യൂറോപ്പിലെ രാഷ്ട്രീയബലാബലത്തില്‍ മാറ്റംവരുത്തും. പക്ഷേ, ഇപ്പോഴും കാര്യങ്ങള്‍ വ്യക്തമല്ല. ഉദാഹരണത്തിന് റഷ്യ എന്ത് നിലപാടുസ്വീകരിക്കും? ഗ്രീസിന് താങ്ങുകൊടുക്കാന്‍ റഷ്യ തീരുമാനിച്ചാല്‍ കളിയുടെ നിയമങ്ങള്‍ മാറും. ഇതൊക്കെ കാത്തിരുന്നു കാണുകയേ നിവൃത്തിയുള്ളൂ.

How to fix manufacturing: Follow Germany, not China

Arun Maira
India's manufacturing sector has been sick for long. Despite the reforms of the 1990s, which boosted overall growth, India's manufacturing could not improve its competitiveness.
At 15% of GDP, it is much smaller than China's 30%, and smaller too than Germany's 21%, though Germany has much higher wages and a much stronger currency. The trust deficit between employees and managers within Indian manufacturing enterprises, manifest in many incidents of industrial unrest, some resulting in deaths as well, does not bode well for a recovery.
We need to understand root causes and should be careful that surgical interventions, such as recent demands to make it easier for employers to fire workers, do not make the patient even worse. Different Roads
Some suggest that we should aim for what China has: very large, labourintensive factories such as Foxconn's , which employ many thousands of people on a single site. For this, they urge the new government to amend India's land and labour laws. We may have the same vision as China , but our paths to it will have to be different, because our starting points are very different.

China began by usurping all land rights to the state, and taking away democratic freedoms to form associations and free speech. India took a different path, of giving land rights and enshrining democratic freedoms in its Constitution.
Now, the Chinese government is slowly giving some rights, which is easier to do than taking away what is already given, which these economists are urging India's leaders to do. If India has to change its laws, it must win the support of people. For this, it needs good processes for engaging and consulting all stakeholders, not just political will to take decisions. 'Iron'ical Outcome
Some say that the Prime Minister should emulate Margaret Thatcher, the "iron lady" who stamped on the unions . The surgery did not have a happy ending. Britain's manufacturing sector became even weaker. It is Britain's financial services sector that grew with the freeing of markets.
Germany has taken a different path to grow and compete in manufacturing : much less confrontation, much more collaboration. Strong unions, with a place on high tables. Strong and responsible industrial associations. Consultations mandated before laws are changed. An effort to maintain continuity of employment through recessions, and to use slack periods as opportunities to strengthen skills, coming out of global lean periods even stronger than the competition, as Germany did from the recent meltdown.
In the German way, skills of managers and workers, and the quality of relationships amongst them, are the sources of sustained global manufacturing competitiveness.
India's democratic and political structures are more like Germany's than China's . Also, we would rather have the outcomes that Germany has obtained for its manufacturing sector than what Britain got from its confrontational approach. Recently, France changed its labour laws. The French minister explained it was easy for the government because the unions and employers, taking a lesson from Germany, rather than Britain , sat down and worked out together what should be done, which made the government's work easy.
India's labour laws are antiquated , there are too many, and they are badly administered. The approach to the laws should follow three principles . One, simplify the laws and improve their administration: use technology , reduce procedures, make processes transparent. This is a winwin for all, including understaffed government departments.

Shopfloor Final Arbiter
Two, focus on improving regulations and industrial relations closer to the ground, in states and in enterprises. Competitiveness springs not from national laws but from what actually happens within industrial clusters and enterprises.
Three, build better institutions of representation along with better processes for consultation and collaboration . Such processes will not only build more trust amongst stakeholders but also enable the right changes to the content of the laws that meet all stakeholder needs.
There is a lot of workers' unrest, arising from a trust deficit. But it is good to know that in the last six months, the central trade unions and employers' federations have engaged , outside the glare of media attention , in a dialogue under the aegis of the India Backbone Implementation Network, a government-sponsored initiative, to improve collaboration and find solutions to problems that are the causes of this unrest.
That includes uncontrolled use of contract labour on unfair terms in large enterprises , suppression of labour unions and poor social security for employees in small enterprises.
These have to be changed for manufacturing to grow. Hasty surgery by top-down law reforms will increase mistrust among workers and managements and weaken manufacturing further.  
(The writer is member, Planning Commission)